ANC's PLANS BORDER ON DESPERATE MEDDLING

The ANC cannot improve the lives of people by tinkering with the country’s provincial structure, writes DA councillor FRANCOIS BEKKER by e-mail.

(Lead letter in the Citizen)

Where the Democratic Alliance is in power good governance and real service delivery prevails. Frustrated by this, the ANC now wants to review the role of the provinces.
The ANC’s intention to meddle with the provinces is telling of the ruling party’s misguided idea about democracy.
The ANC feels, understandably, threatened by the DA. Instead of showing commitment to a multi-party democracy, it now wants to change the rules of the game to neutralise the rise of the opposition.
The real losers of the government’s destructive plans to change the roles of the provinces will be the people, who merely want service delivery, effective and accountable governance to be a reality, concepts obviously foreign to the ANC.
Let’s face it; the ANC is a power- hungry political movement that does not care about the needs of the people.
If the ANC cared about the voters it would try outsmart the DA with better policies, fit-for-purpose appointments and effective government that will provide the results our people are so desperately waiting for. But no, driven by an agenda to benefit a select few, self-interest will always be put above the needs and aspirations of the country.

THE GIRL WITH THE DRAGON TATTOO

(Sweeds met Engelse onderskrifte)
Die skrywer Stieg Larson se trigologie: The Girl with the Dragon Tattoo, The Girl Who Played With Fire en The Girl Who Kicked the Hornets’ Nest, is ‘n internasionale letterkunde fenomeen wat nou na die wye doek verplaas is.
Dit is om baie redes ‘n rolprent bonus. Vir rolprentgangers soos ek wat net nie daarin kon slaag om my tande in die boeke geslaan te kry nie, bied dit mens die geleentheid om nou saam te gesels oor hierdie speur epog wat, veral na die afsterwe van die skywer nog voordat dit wêreldwyd ‘n wegholtreffer geword het, oornag kultus status vewerf het. Daarby is enige Sweedse rolprent altyd ‘n welkome afwisseling vir Hollywood cliche’s.
Dit vertel die verhaal van Michael Blomkvist ( Michael Nyqvist) wie se paaie kruis met Lisbeth Salander (Noomi Rapast), ‘n gekompliseerde maar knap navorser ( lees kuberkraker), as hy as kontroversiele maar gedugte ondersoekende joernalis betrek word by die ondersoek van sy broerskind se verdwyning veertig jaar gelede. Dit word ‘n intrige wat iets van die Sweedse psige blootlê wat andersins verswyg word. Ja ook in daardie mooi land met sy beskaafde reputasie is daar gierigheid, seksuele afwyking, politieke hubris en geweld teen vroue.
The Girl with the Dragon Tattoo is ‘n boeiende rolprent wat stewig ge-anker is in ‘n kontemporêre wêreld van rekenaars en die wêreldwye web wat tyd en afstand relatief maak. Die pragtige sneeu landskappe is nie bloot dekoratief nie, maar suggureer iets van die die mens se afsondering in ‘n ongenaakbare wêreld bevolk deur selfsugtige mense wat die swakkeres om hulle uitbuit.
Regisseur Niels Arden Oplev se rolprent het ‘n onderhoudende spanningslyn met karakters wat alles behalwe alledaags is. Dit word sterk aanbeveel vir liefhebbers van speurrillers en kry 7 uit 10.

EAT PRAY LOVE

Almal kan identifiseer met die feit dat die lewe soms kruispaaie vir ons trek. Liz Gilbert (Julia Roberts) besef op ‘n dag dat sy op ‘n plek in haar lewe is waar sy nie wil wees nie. Haar huwelik is saai, haar lewe is sonder betekenis en haar toekoms lyk onseker. Die tipe gegewens waarmee baie van ons kan identifiseer. Sy sien die kruispad in haar lewe vir wat dit is en besluit om nie ongestoord voort te gaan nie. Sy kies ‘n afdraai pad wat haar op ‘n reis neem om die lewe te ontdek en weer by haar ware self uit te kom. Wie van ons het nie in ‘n mindere of meerdere mate dieselfde versugtings nie. Sy pak daar en dan die nodigste in ‘n tas en reis na Italie, Indie en Bali waar sy onderskeidelik die deugde van eet, gebed en liefde herontdek.
Wat ‘n eksistensiele verkenningstog kon wees ontaard in ‘n tipiese Hollywood drama wat eerder soetsappig is sonder om werklike lewensvrae te vra. Ja, daar is poskaart mooi tonele wat die asem wegslaan wat seker die viering van die lewe suggureer. Maar dis die invalle wat die innerlike reis tot selfontdekking lei wat ek in hierdie rolprent mis. Ek het die rolprent onsamehangend gevind. Welliswaar aanmekaar geplak sonder ‘n tematiese eenheid. Uiteindelik verloor ‘n mens kontak met die hoofkarakter. Dit is nie duidelik tot watter lewensinsigte sy kom en wat dit aktiveer nie.
Ek het die teater verlaat sonder om iets saam met my te neem. ‘n Twyfelagtige rolprentervaring wat 4 uit 10 kry.