(My brief in vandag se Beeld)
As Afrikaner en trotse lid van die Tshwane DA-koukus het ek ‘n plig om te reageer op die berig “DA sê oor taal en hoekom hy nie bid” (Beeld, 28 September). Hierdie berig, wat gebaseer is op ‘n kwaadwillige en anonieme e-pos, wek ‘n wanindruk van die positiewe gees in hierdie koukus.
‘n Minuut stilte vir elkeen van die 82 koukuslede om elkeen vir sy of haar God te bid, is in pas met die grondwet wat geloofsvryheid waarborg. Omdat die DA ‘n nie-rassige Suid-Afrikaanse party is wat die ANC toenemend geloofwaardig by die stembus uitdaag, is die DA uiteraard nie ‘n eksklusiewe Christen of Afrikaner party nie. Desnieteenstaande voel ek as Afrikaanssprekende my volkome tuis in hierdie koukus wat dikwels my saak in Afrikaans stel, maar in Engels genotuleer word sodat al my kollegas verstaan wat gesê word. Dit is ook so dat ek my dikwels in Engels uitdruk sodat almal my argument volg. Stel jou voor as my Xhoza- kollega aandring om in Xhoza te praat, want ek moet erken ek kan nie Xhoza praat nie. Hierdie taaldilemma is nie eie aan die DA se Tshwane-koukus nie, maar word soos in elke denkbare Suid-Afrikaanse werksomgewing pragmaties gehanteer. So word alle lede van die span wat gemeenskaplike doelwitte nastreef, geakkommodeer .
Onder die bekwame leierskap van die Engelsprekende Brandon Topham, wat met ‘n Afrikaanse vrou getroud is en pragtige Afrikaans met sy Afrikaanssprekende kollegas praat, beywer die DA in die Tshwane- koukus hom vir gehaltedienslewering aan alle inwoners van die stad om uiteindelik ‘n haalbare alternatief vir die ANC te wees.
No comments:
Post a Comment