Skrywer:Lizette Rabe
Uitgewer: Tafelberg
Omdat Rykie van Reenen baanbrekerswerk in die Suid-Afrikaanse joernalistiek gedoen het regverdig dit ‘n boek wat haar loopbaan huldig. Vroue in die joernalistiek vandag se skatpligtheid teenoor hierdie nuuspionier word met hierdie boek beklemtoon. Veral die hoofstuk waarin die vrou se mindere rol destyds in die Suid-Afrikaanse media belig word, is om dit sagkens te stel, skokkend. Van Reenen se bydrae tot die emansipasie van die vrou in hierdie omgewing, wat tot onlangs toe nog deur mans oorheers is, is insiggewend en aangrypend. Die leser kom in hierdie verband diep onder die indruk watter rol haar mentor, Maria Elizabeth Rothman, oftewel M.E.R, gespeel het. Formidabele vroue wat met hul liefde vir die waarheid, onafhanklike denke en woord virtuositeit, die weg gebaan het sodat vroue volwaardige medeskrywers aan die “first rough draft of history” in Suid-Afrika kan wees.
Rabe se boek moes egter ‘n struikelblok te bowe kom, naamlik van Reenen se lewe wat in die teken van ‘n amper heilige privaatheid gestaan het. Hierdie privaatheid belemmer die boek in sy ideaal om ‘n volwaardige biografiese gelandenheid te verwerf. Dus word daar onophoudelik verwys na van Reenen se buitengewone skryftalent. Ek het die herhaalde lofsang sonder ophou steurend gevind. Nadat ek die boek gelees het, het die onderwerp van die biografie – van Reenen - om Hennie Aucamp by te haal, nooit vir my na mens kon ruik nie – daar is net te min substansie in hierdie lewenskets.
Dit is nogtans ‘n insiggewende kyk na die Suid-Afrikaanse joernalistiek met sy gender politiek. Kan enigeiemand , per slot van sake, hom of haarself ‘n wêreld sonder woorde voorstel?
No comments:
Post a Comment