CRONJÉ SE KRISTALBAL REALISTIES EN NUTTIG

 ( My brief in vandag se Rapport)


Christi van der Westhuizen se venynige resensie van Frans Cronjé se boek, A ­Time Traveller’s Guide to Our Next Ten ­Years (Rapport, 25 Mei 2014), getuig van ideologiese moedswilligheid en onakkuraatheid.

By die lees van haar resensie het ek gewonder of ek en sy dieselfde boek gelees het.

Van al die boeke wat ek die afgelope twee jaar oor kontemporêre politiek gelees het, het ek Cronjé s’n die nuttigste gevind.

Dit lees maklik en sy metode van scenario-ontwikkeling word duidelik uiteengesit.

Een van die grootste kwessies, soos Cronjé se boek uitwys, is ongelykheid in Suid-Afrika. Dit is natuurlik ’n teelaarde vir ’n revolusie – wat tot niemand se voordeel sal wees nie.

Nêrens het Cronjé aangevoer swart mense mag nie verwagtings of selfs toenemende verwagtings koester nie.

Met die gevaar van disinvestering sal die regering se vermoë om aan die verwagtings van mense, veral armes, te voldoen, al hoe moeiliker of selfs onmoontlik wees.

Visieloosheid, die gebrekkige wil om goed te regeer en korrupsie te beveg, dra nie daartoe by om beleggersvertroue in te boesem nie.

Wie nie die gevaar hiervan insien nie, is roekeloos naïef.

Vir mense soos Van der Westhuizen is jy óf ’n Afro-optimis óf ’n Afro-pessimis. Ek meen Cronjé is ’n Afro-realis.

Van der Westhuizen se voortdurende pogings om witheid op ’n siniese wyse te problematiseer, plaas ’n vraagteken agter haar posisie as onafhanklike politieke kommentator.