NEVER LET ME GO

SPELERS: Carey Mulligan; Andrew Garfield
REGIE : Mark Romanek
PUNTE : 6 UIT 10

Van buite lyk hulle leefwêreld normaal. Erger nog, die kinders self ken geen ander realiteit nie. Hulle is gebreinspoel om geen vrae te vra nie en daarom aanvaar hierdie kinders van die Hailsham koshuis in die Engelse platteland dat hulle enigste nutswaarde op aarde is om orgaanskenkers te wees. Wat as ‘n salige pastorale prentjie paradeer word ‘n eksistensiële nagmerrie as twee van die kinders in hulle volwasse lewe hulle liefde vir mekaar bely en gekonfronteer word met die feit dat hulle dalk nie sielloos is nie.
Die probleem met hierdie knap vervaardigde rolprent (uitstekende rolverdeling, slim kinematografie en intelligente regie) is dat dit uitsluitlik met jou brein werk sonder om jou hartsnare te roer. Ja die verhaalgegewe is baie somber en angswekkend sonder om ooit melodramaties te wees. Tog mis ‘n mens daardie iets wat jou aan die keel gryp.
Die verhaal kan uiteraard op baie vlakke geinterpreteer word. Dit belig die etiese kwessies rondom orgaanskenkings. Op ‘n eksistensieel filosofiese vlak is die rolprent ‘n metafoor van mense wat nooit grense oorsteek nie en as nutsobjekte hulle lewens lei sonder om ooit waarlik te leef. So beskou is Never let me go ‘n verdienstelike rolprent wat ek slegs kan aanbeveel vir ernstige liefhebbers van die kunsfliek.