(My brief in vandag se Rapport)
Mnr. Trevor Manuel bevind homself by ’n kruispad nadat hy die ANC openlik gekritiseer het en dié party hom behoorlik geroskam het.
Eers dit oor die ANC: Hierdie bevrydingsbeweging van weleer is vandag moreel bankrot. Polities is dit ’n rassistiese beweging wat Verwoerdiaanse rasuitsprake (volgens Manuel) van mense soos Jimmy Manyi, regeringswoordvoerder, en Julius Malema kondoneer. Met die Zumafikasie van die party is die ANC besig om in ’n moeras van korrupsie weg te sak. Kyk net watter sirkus die Schabir Shaik-sage is.
Ook wat die internasionale politieke toneel betref, bevind die ANC hom op ’n glibberige pad. Die Libië-kwessie, byvoorbeeld, is ’n tameletjie vir dié party. Die waarheid is die ANC is apologete van die Ghaddafi-diktatorskap wat menseregte vertrap.
Terug by Manuel. Met struggle-credentials op voetsoolvlak, ’n reputasie as knap kabinetsminister en ’n eksponent van ’n nie-rassige Suid-Afrika voel hy verstaanbaar ontuis binne die ANC.
Wat staan hom te doen?
Hy moet homself enersyds afvra of hy hom kan versoen met die verdwaalde weë van die ANC wat nepotisme, korrupsie, rassisme en swak dienslewering verdra. Andersyds is Manuel se uitdaging om relevant te bly.
My vermoede is dat hy slegs relevant kan wees buite die ANC, maar hy kan die verbeelding aangryp deur sy bande met die ANC te verbreek en ’n ander politieke tuiste of ’n rol binne die burgerlike samelewing te vind wat ons demokrasie kan uitbou en versterk.
Daar is hoop vir Suid-Afrika – sonder ’n magshonger ANC.
Manuel het twee keuses: Wees ’n onwillige toeskouer van die ANC-hubris, maar gestroop van geloofwaardigheid; of word ’n rolspeler wat ’n bydrae lewer.
No comments:
Post a Comment