BIUTIFUL

SPELERS: Javier Bardem; Maricel Alvarez
REGIE : Maricel Alvarez
PUNTE : 7 UIT 10

(Spaans met Engelse onderskrifte)

Die doek waarteen hierdie verhaal van ‘n desperate stryd om oorlewing vertel word kan nie anders beskryf word as die gatkant van Barcelona nie. Op die periferie van hierdie pragtige wêreldstad is mense wie se lewens gereduseer is tot die uitskot van die samelewing. Daar word op die bodem gekrap vir krummels om liggaam en gees bymekaar te hou. ‘n Hoogs ironiese titel dus omdat daar absouluut niks moois in hierdie mense se lewens is nie.
Wanneer Uxbal (Javier Bardem lewer ‘n tour de force vertoning as ‘n liefdevolle pa wat uit nood op onkonvensionele wyse sy daaglikse brood moet verdien) hoor dat hy sterwend is, besef hy dat sy sake nie in orde is nie. Dat hy kwalik kos op die tafel vir sy twee kinders vir wie hy ontesettend lief is kan sit, is ‘n mindere kwelling vergeleke die besef dat hy hulle met te min sal agter laat. Behalwe die wil om te oorleef is die tweede tema van die rolprent gelaai met die elegiese bestekopname van hoe kortstondig die lewe is, wat ons agter laat en die ewige band tussen hulle wat sterf en hulle wat agter bly.
Wat onder die loep geneem word in hierdie rolprent is die fin de siècle as uitsigloosheid mense oorrompel.
Biutiful is nie ‘n maklike rolprent om na te kyk nie. Die tema is allermins opbeurend. Om te lewe moet ‘n mens oorleef. Om te sterf moet jy kan los, dinge laat gaan. Of jy lewe of sterf, albei verg baie van jou, dikwels meer as wat jy het om te bied.
Biutiful word slegs aanbeveel vir ernstige liefhebbers van die rolprent as ‘n kunsvorm. ‘n Kunsfliek wat nie doekies omdraai oor die elegie van lewe en dood nie.