Van ‘n party wat die veelparty politieke landskap in Suid-Afrika kon herdefinieer het Cope nou ‘n terloopse voetnota van die geskiedenis geword. Lewensvatbare opposisiepolitiek word deur die volgende aspekte onderle:
• Duidelike beleid en filosofie. Daarsonder het ‘n party geen bestaansreg nie.
• ‘n Demokratiese verkose leierskap om legitimiteit te verseker.Sonder legitimiteit funksioneer ‘n party binne ‘n vakuum.
• Funksionele party strukture en dissipline gerugsteun deur goeie organisasie.
• ‘n Opposisie party moet ‘n duidelike alternatief vir die regerende party verskaf.
• Daar moet ‘n ‘mark’ wees vir so party. Andersdenkende kiesers met ander woorde wat nie met die regerende party se doen en late saam stem nie.
• ‘n Lewensvatbare opposisie party sal die werklikhede van ‘n diverse gemeenskap erken en nie die veelrassigigheid van Suid-Afrika ontken nie.
Wat gevra word is ‘n party wat opreg die belange van sy ondersteuners bevorder om so Suid-Afrika ‘n tuiste te maak vir al sy mense, hoe uiteenlopend ookal. Gemeet aan hierdie kriteria het Cope geheel en al misluk. Dit het by hierdie party nooit oor die ondersteuners gegaan nie maar eerder oor twee leiers se ego’s wat bevredig moes word.
Cope het sy kans om iets vir ons land te doen jammerlik verbeur. So beskou is die enigste relevante politieke gesprek die een tussen die ANC wat ‘n geslote samelewing voorstaan en die DA met sy oop geleentheidsamelewing wat betekenisvolle inhoud aan demokrasie wil gee.
FRANCOIS BEKKER My opinie oor films, politiek, letterkunde, nuus, my briewe in koerante en ander verbale uitbarstings.
No comments:
Post a Comment